شيفتگي عبدالبهاء به غرب؛ در انديشه و عمل

مشخصات كتاب

مؤلف: سعيد شريفي

فصلنامه مطالعات تاريخي / ويژه نامه بهائيت / سال 4 / شماره 17/ 1386

برگرفته از:

شيفتگي عبدالبهاء به غرب؛ در انديشه و عمل

از براي تجارت و منفعت ملت امريكا، مملكتي بهتر از ايران نه (نيست)، چه كه مملكت ايران مواد ثروتش همه در زير خاك پنهان است، اميدوارم كه ملت امريكا سبب شوند كه آن ثروت ظاهر گردد. «ميرزا حسينعلي نوري» (متولد سال 1233 ق) ملقب به بهاء الله از جمله طرفداران «سيد علي محمد باب» (متولد سال 1235 ق) بود كه پس از مرگ وي، خود را همان «من يظهره اللهي» خواند كه «سيد باب» وعده ي ظهورش را داده بود. پس ادعاي پيامبري كرد و فرقه بهاييت را بنيان گذاشت. پس از وي «عباس افندي» (پسر بزرگ بهاء الله) ملقب به عبدالبهاء و نيز شوقي افندي كه در نزد بهاييان، به مفسران آثار بهايي شهرت دارند به ترتيب رهبري بهاييان را برعهده گرفتند. [1] . با مرگ بهاء الله، بين فرزندانش بر سر جانشيني پدر اختلافات و مشاجرات سختي درگرفت؛ [2] به گونه اي كه كليه بستگان و خويشان بهاء الله به جز هفت نفر، همگي جانب «محمدعلي افندي» (غصن اكبر) را گرفتند و رهبري و زعامت عبدالبهاء (غصن اعظم) را نپذيرفتند. به نظر مي رسد كه اين گرايش خاص خويشان و ساير فرزندان بهاء الله به محمدعلي افندي ناشي از نقش و تلاش وي در چاپ و نشر آثار پدرش بوده است. شدت اين رقابت و درگيريها بر سر تصاحب جانشيني بهاء الله تا بدانجا بود كه هر يك از طرفين در نوشته هاي خود از به كار بردن تعابير زشت و ركيك و نيز نسبتهايي چون سرقت اوراق [ صفحه